مدیای انیمیشن در ایران هم‌تراز با دنیا نیست/با تصویر مانوس نیستیم
تاریخ انتشار: ۱۴ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۶۷۵۸۰
ناهید صمدی‌امین عضو هیات انتخاب سیزدهمین جشنواره پویانمایی تهران در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره آثار این دوره از جشنواره پویانمایی بیان کرد: امسال تنها سالی است که با فاصله یک سال از دوره قبل جشنواره برگزار می‌شود و با وجود این زمان کوتاه، حجم آثاری که به جشنواره ارسال شد، بسیار زیاد بود. در چندین بخش اعم از بخش‌های فیلم بلند، سریال، فیلم کوتاه، تجربی و … اثر به جشنواره ارسال شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آثار کوتاه رسیده به جشنواره پویانمایی تهران باکیفیت بودند
وی گفت: به طور عمده آثار کوتاه در همه جشنواره‌های جهانی کیفیت مطلوب‌تری دارند و حجم آثار نیز بیشتر است، به همین دلیل رقابت هم در این بخش جدی‌تر است. امسال با وجود حجم بالای آثار، رقابت بیشتر بین سه تا پنج اثر بود که فیلم‌های شاخصی هستند. به طور کل باید بگویم که کیفیت آثار ایرانی خوب است اما همچنان در قیاس با فیلم‌های خارجی فاصله‌ای وجود دارد و ما نیاز به پیشرفت داریم.
کارگردان انیمیشن سینمایی «عاشوراییان» بیان کرد: کارگردان‌ها و هنرمندان ایرانی در عرصه انیمیشن تکنیک و داستان را به خوبی می‌شناسند، ولی هنوز مدیای انیمیشن در ایران هم‌تراز با سطح آثار جهانی نشده است. نباید فراموش کنیم که سیستم‌های دیجیتال و کامپیوتری در ایران بسیار گران‌قیمت هستند و ارتباط با دیگر کشورها نیز بسیار سخت است که این عوامل می‌توانند موجب پایین آمدن کیفیت آثار شوند. ما فیلم‌های ارسال شده به جشنواره را متناسب با همین شرایط قضاوت کردیم.
وی درباره ویژگی آثار خارجی در قیاس با فیلم‌های ایرانی گفت: نگاه به مدیای انیمیشن در آثار خارجی نسبت به ایرانی کاملاً متفاوت است. در آثار خارجی معمولاً تولیدکنندگان اثر به سمت انیمیشن می‌آیند تا موقعیت و فضایی فانتزی، آبستره یا فضایی که در آثار رئال غیرقابل اجرا است، خلق کنند. آن‌چه که در آثار غربی مشهود است، شناخت هنرمندان از هنرهای تجسمی است و از این شناخت در هنر انیمیشن نیز استفاده می‌کنند اما ما در هنرهای پایه مثل هنرهای تجسمی ضعیف‌تر هستیم و این خود دلیلی بر ایجاد فاصله بین سینمای انیمیشن ایران با دیگر کشورها است.
فیلمسازان انیمیشن ما در هنرهای پایه مثل هنرهای تجسمی ضعیف‌تر هستند و این خود دلیلی بر ایجاد فاصله بین سینمای انیمیشن ایران با دیگر کشورهاست.
صمدی‌امین توضیح داد: عمده‌ترین اشکالی که من در کارهای ایرانی می‌بینم، این است که روایت، داستان و ایده‌ای که قرار است در کار کوتاه اجرا شود، به خوبی پرورانده نمی‌شود و نمی‌تواند قابلیت این را داشته باشد که در داستان‌پردازی و روایت موقعیت‌هایی را خلق کند که فضای انیمیشن به آن نیاز دارد. هنرمندان ما احتیاج دارند که در این زمینه بیشتر کار کنند و بیشتر کمک بگیرند. در آثار ایرانی معمولاً داستان بر اساس تکنیک نوشته می‌شود، ولی این روند باید برعکس باشد و تکنیک باید بر اساس موقعیت و داستان انتخاب و اجرایی شود. در رفع این نقطه ضعف نیاز به تمرین، اجرا و تداوم فعالیت داریم تا به نقطه مطلوب برسیم.
تولیدکنندگان انیمیشن ایرانی با تصویر مأنوس نیستند
وی در ادامه عنوان کرد: فیلم‌های خارجیِ با کیفیت به ویژه فیلم‌های فرانسوی به‌قدری آثار خوبی هستند که مشخص است تولیدکنندگان این فیلم‌ها با تصویر مأنوس هستند و تصویر برای آنها به خودی خود زایش و خلق می‌شود، ولی در ایران مشخص است که تولیدکنندگان آثار انیمیشن با تصویر مأنوس نیستند. با این حال معتقد هستم که ما به‌زودی این فاصله را از بین خواهیم برد و به استانداردهای روز سینمای انیمیشن خواهیم رسید.
این کارگردان انیمیشن بیان کرد: اغلب کسانی که در بخش انیمیت، کامپوزیت و … کار می‌کنند خودشان فیلم‌ساز هستند و ما به تخصصی‌تر شدن تولید و کار گروهی بیشتر نیاز داریم، چرا که انیمیشن اساساً محصول کار گروهی است. البته باید به این نکته اشاره کنم که چند مورد از آثار ایرانی واقعا به شکلی حرفه‌ای و هم‌سطح استانداردهای جهانی ساخته شده‌اند اما منظور من یک نگاه کلی است که اعتقاد دارم این ضعف‌ها در کلیت سینمای انیمیشن ما وجود دارد.
در جشنواره پویانمایی می‌توان شاهد آثار با استعدادها بود
وی درباره نقش جشنواره پویانمایی در رشد سینمای انیمیشن گفت: به نظر من جشنواره در رشد سینمای انیمیشن تأثیرگذار است. کسانی که در حوزه انیمیشن فعال هستند، این جشنواره را با جدیت دنبال می‌کنند و فیلم‌ها را می‌بینند. این جشنواره فضای گفت‌وگو و ارتباط بین تولیدکنندگان آثار را فراهم می‌کند که اتفاق بزرگ و تأثیرگذاری است. در طول این سال‌ها که جشنواره برگزار شده است، میزان تأثیرگذاری آن بر سینمای انیمیشن غیرقابل انکار است و به نوعی فضای انیمیشن ایران را به‌روز کرده است. نکته دیگر این است که این رویداد فرصتی برای دیده شدن آثاری است که هیچ امکانی برای دیده شدن ندارند و در بین آنها می‌توان شاهد آثار سینماگران با استعدادی بود.
عضو هیات انتخاب سیزدهمین جشنواره پویانمایی تهران درباره کمیت و کیفیت انیمیشن‌های بلند نیز توضیح داد: تعداد آثار بلند کم بود، چرا که به هر حال فاصله زمانی این رویداد با دوره قبل کمتر از دوره‌های پیشین است. سینمای بلند انیمیشن به دلیل رقابت تنگاتنگ با فیلم‌های رئال شرایط متفاوتی دارد. تولیدکنندگان آثار انیمیشن بلند ریسک زیادی می‌کنند، چرا که امکان بازگشت سرمایه غیرقابل پیش‌بینی و از طرفی زمان تولید انیمیشن هم طولانی است. به همین دلیل کم بودن تعداد فیلم‌های بلند طبیعی است و در بین همین آثار هم چند فیلم واقعاً باکیفیت وجود داشت که فکر می‌کنم بسیار مورد توجه قرار می‌گیرند. تعداد آثار خارجی بیشتر بود و باید بگویم در این بخش فیلم‌ها واقعاً خلاقانه‌تر، هنری‌تر و جسورانه‌تر بودند، در صورتی‌که در آثار ایرانی حتماً گیشه و فروش فیلم در نظر گرفته می‌شود و ما در بخش بلند سرمایه‌گذاری نداریم که بخش هنری بودن یک اثر را پشتیبانی کند.
به گفته وی، نداشتن نیرو و سرمایه کافی یکی از دلایل کمبود آثار بلند انیمیشن در کشور ما است.
صمدی‌امین در پایان درباره روند انتخاب آثار جشنواره گفت: برای انتخای آثار در جدول‌های تعیین شده به آثار امتیاز داده می‌شد و اعضای هیات انتخاب از آرای یکدیگر تا حدودی مطلع نبودند، مگر اینکه اثری واقعاً با کیفیت بود و همه در انتخاب آن اتفاق نظر داشتیم. انتخاب آثار به شکلی کاملاً منظم صورت گرفت و از هیچ جایی هیچ سفارشی به هیات انتخاب صورت نگرفت و در واقع هیچ‌کس خارج از هیات انتخاب در انتخاب آثار دخالت نداشت.
سیزدهمین دوره جشنواره پویانمایی تهران در چهار بخش مسابقه، خارج از مسابقه، نمایش ویژه و چشم‌انداز از ۱۳ تا ۱۷ اسفند ۱۴۰۲ به دبیری محمدرضا کریمی‌صارمی در مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار خواهد شد.
کد خبر 6009325منبع: مهر
کلیدواژه: جشنواره بین المللی پویانمایی تهران محمدرضا کریمی صارمی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان فیلم کوتاه چهل و دومین جشنواره فیلم فجر جشنواره فیلم فجر چهل و دومین جشنواره تئاتر فجر تئاتر ایران هنرمندان تئاتر جمشید جم موسیقی انقلاب فیلم سینمایی فیلم مستند تئاتر کودک و نوجوان بنیاد سینمایی فارابی سینمای ایران فیلم کوتاه جشنواره پویانمایی تهران سینمای انیمیشن انیمیشن ایران هیات انتخاب آثار ایرانی آثار خارجی فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۶۷۵۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سلبریتی تراز یعنی پهلوان رزاز
فرهنگ پهلوانی و ورزش زورخانه‌ای را با نامداران و قهرمانانش باید شناخت و شناساند. یکی از برترین پهلوانان این حوزه که تاریخ به خود دیده «سیدحسن رزاز» است. در این گزارش کمی به شخصیت و مرام او می‌پردازیم.
نامی که ما را به کاوش وا داشت
اردیبهشت ۱۴۰۱، وقتی برترین‌های یک‌صد سال ورزش ایران در جشنواره‌ای با همین نام معرفی و تقدیر شدند، شاید بسیاری از ما که اطلاعات چندانی از ورزش‌های باستانی و پهلوانان آن نداریم، انتظار داشتیم نام «غلامرضا تختی» را به‌عنوان «برترین پهلوان قرن» ببینیم.
اما «سیدحسن رزاز» این جایگاه را از آن خود کرده بود. کسی که «جهان‌پهلوان تختی» درباره‌اش گفته بود «من هرچه دارم از آقا سیدحسن رزاز دارم.» این مرد کیست که جهان‌پهلوان شهیر ما خود را وام‌دار او می‌داند؟
نام و نشانش را که پرس‌وجو کنید، از زورخانه‌ای‌ها و باستانی‌کاران سرشناس تقریباً کسی نیست که او را یک اسطورهٔ اخلاقی و «جهان‌پهلوان» نداند.
اما گویی غبار زمان آن‌چنان بر چهرهٔ این شخصیت مهم مردمی نشسته که رهبر انقلاب هم به شناخت و معرفی او توصیه کرده‌اند «سیدحسن رزاز و... که پهلوان‌های جوان ما حتماً شرح حال اینها را در کتاب‌ها و مجلات خوانده‌اند، اینها چهره‌های معروف ورزش باستانی هستند که در طول تاریخ گذشته حضور داشتند. ببینید و معلوم کنید که اینها که بودند و چه‌کار کردند. اینها مردان متدینی بودند.»
پهلوان قهرمان، روحانی مردمی، مبارز سیاسی
«سیدحسن شجاعت» که به خاطر شغل پدرش (برنج‌فروشی) به «رزاز» معروف است، سال ۱۲۵۷ در تهران به دنیا آمد. او بخشی از دوران قاجار و پهلوی را دید و نهایتاً در سال ۱۳۲۰ مسموم شد و با مرگی مشکوک چشم از دنیا رفت. او نه فقط پهلوان و کشتی‌گیری ماهر، بلکه قهرمان دل‌ها و مصلح محله، و خانه‌اش خانهٔ امید مردم بوده است.
«اردشیر آل‌عوض» تاریخ‌پژوه و محقق فرهنگ عامه می‌گوید «او در جوانی برای ادامهٔ تحصیل به حوزهٔ علمیهٔ نجف می‌رود و بعد از کسب علم در محضر بزرگان حوزه و با پیشنهاد آخوند خراسانی به تهران مهاجرت می‌کند. نظر آخوند خراسانی این بود که مقبولیت سیدحسن رزاز بین مردم به‌کار مشروطه‌خواهان می‌آید... او در جریان سفر به تهران حامل پیام مهمی برای مشروطه‌خواهان بوده و از آنجا که آخوند خراسانی مدافع انقلاب مشروطه بود احتمالاً در تأیید فعالیت مشروطه‌خواهان در تهران نامه‌ای نوشته بوده که باید به دست آنها می‌رسید.»
پس می‌توان علاوه بر پهلوان و روحانی، مبارز سیاسی را هم بر ویژگی‌های سیدحسن رزاز افزود.
پهلوان ایرانی که نامش جهانی شد
«علی جعفرنژاد» یک جهانگرد ایرانی و کسی است که سال ۱۳۹۵ خانهٔ پهلوان رزاز در محلهٔ عودلاجان را خریده و با کمک مهندسان سازمان میراث فرهنگی آن را مرمت کرده است. او وقتی متوجه می‌شود خانه‌ای که خریده متعلق به «سیدحسن رزاز» بوده، شروع به تحقیق دربارهٔ او می‌کند. در جریان مطالعه متوجه می‌شود پهلوان شهرت جهانی داشته است.
این شهرت به ماجرای مبارزهٔ او با یک کشتی‌گیر هندی به نام «کاهوتا» برمی‌گردد که در جهان بی‌رقیب بوده است. وقتی وارد ایران می‌شود و رسماً حریف می‌طلبد، سیدحسن رزاز برای مبارزه معرفی می‌شود. سیدحسن، کاهوتا را خاک می‌کند، ولی او نمی‌پذیرد تا اینکه سیدحسن دوباره او را شکست می‌دهد.
با این شکست، کشتی‌گیر هندی تمام مدال‌هایی را که در رقابت با پهلوان‌های سرشناس جهان گرفته بود به سیدحسن رزاز تقدیم می‌کند و می‌گوید «از امروز تو جهان‌پهلوان هستی.»، اما سیدحسن قبول نمی‌کند. این خبر در دنیا می‌پیچد و هنوز در روسیه، هند، عراق، آلمان، سوئد، عربستان و... سیدحسن رزاز را به‌عنوان پیشکسوت کشتی می‌شناسند.
پهلوان رزاز در مسابقات خارجی بسیاری شرکت داشته و معمولاً جوایز و درآمد‌های حاصل از حضور در این مسابقات را در امور خیریه صرف می‌کرده است. آل‌عوض با بیان این نکته می‌گوید «در جریان انقلاب مشروطه، پهلوان رزاز به دلیل هم‌صدایی با مردم، حدود ۴ ماه دستگیر و در باغ‌شاه حبس و مجازات شد. هرچند به دلیل منش پهلوانی و شجاعت و نیکوکاری‌اش آن‌قدر میان مردم محبوب شده بود که محمدعلی‌شاه به دلیل اعتراضات و فشار افکار عمومی مجبور شد این پهلوان نامی را از زندان آزاد کند.»
یکی از فیلم‌های برگزیدهٔ جشنوارهٔ عمار ۱۴۰۲ مستندی دربارهٔ پهلوان رزاز با نام «آخرین زنگی زمانه» است. «سیدجمال عودسیمین» تهیه‌کنندهٔ این مستند که از طریق یک کتاب با سیدحسن رزاز آشنا شده می‌گوید «وقتی آن کتاب را خواندیم، با این نکته مواجه شدیم که چقدر سلبریتی‌های جامعهٔ ایرانی در گذشته متفاوت از امروز بوده‌اند. این سوژه برایمان مسأله شد که چقدر افرادی که آن زمان‌ها به شهرت می‌رسیدند و معروف می‌شدند، با چهره‌های امروز متفاوت بوده‌اند. سیدحسن رزاز در واقع سلبریتی زمان خود بود.»
مرگ مشکوک یک قهرمان مردمی
«مهرداد خاکی» کارگردان این مستند دربارهٔ وفات این قهرمان پهلوان می‌گوید «اصل ماجرای مرگ سیدحسن هنوز هم مبهم است و معلوم نیست به دست چه کسی به قتل رسیده. اما اینکه او به واسطهٔ سم، مسموم شده واقعیت دارد. عده‌ای می‌گویند رضاشاه او را به قتل رسانده و عده‌ای دیگر برخی جریانات سیاسی آن روز را به این ماجرا مربوط می‌دانند. فارغ از اینکه عامل این کار چه کسی بوده، ما شاهد فروریختن یک کوه بودیم.»
خانهٔ زیبای این پهلوان نامدار در محلهٔ عودلاجان اکنون به یک هاستل برای گردشگران خارجی تبدیل شده و گردشگران ایرانی هم می‌توانند از آن دیدن کنند.
منبع: فارس
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»